Tijs Rooijakkers galerie

Expo ‘Spore’ van Tijs Rooijakkers in EIndhoven: tekeningen van een beeldhouwer

EINDHOVEN – Tijs Rooijakkers, bekend van onder meer de ‘Supertoll’ in Woensel en ‘Leap into the deep’ op de campus van de TU/e, toont in de nieuwe galerie Art Experience by KRL op Sectie C tekeningen.

Eindhovensdagblad, Rob Schoonen 13-09-18

Tijs Rooijakkers is in Eindhoven vooral bekend door de grote ruimtelijke objecten die hij maakt. De ‘Supertoll’ natuurlijk op de eerste plaats; dat wonderlijke, houten bouwsel dat in Woensel niet alleen de bomen, maar vooral ook de buurtbewoners verbindt, want zij hebben er aan meegewerkt. Later werd daar ‘Leap into the deep’ op de campus van de TU/e aan toegevoegd. En in het Friese Hoorn maakte hij een honderdvijftig meter lange installatie bij het ziekenhuis. In de nieuwe galerie van Art Experince by KRL toont hij niets ruimtelijks.

Het zijn tekeningen die de Eindhovense kunstenaar in de sobere, maar daardoor juist heel aangename ruimte laat zien. Fikse bladen en ook houten panelen zijn dat, met daarop wervelende vormen. Die vormen lijken enigszins op elkaar; lijken variaties op een en hetzelfde thema. Zijn dit varianten op de basisvorm? Dé basisvorm die elke kunstenaar wel in zich heeft en die dikwijls als fundament voor elk kunstwerk wordt gebruikt? Rooijakkers (1975) beaamt dat: ,Ja, en die van mij is wat je hier ziet en daar maak ik dus steeds varianten op. Ik maak ze intuïtief, in één beweging ook, als een soort handtekening.”

Op verzoek maakt hij in de lucht die beweging en zelfs dan is die vorm – een soort van gecompliceerde krakeling – te herkennen. ,lk moet niet nadenken als ik deze vormen maak. Als ik dat doe dan gaat het fout. Ik wil naar die diepere laag, dat diepere vlak, wanneer mijn lichaam het proces overneemt. In die diepere laag is het interessant; dat is waar ‘het’ gebeurt, daar ontstaat kunst.”

Zwart-wit

Het liefst werkt hij in zwart-wit. ,,Ja. Inkt en papier. Dat papier eerst een beetje natmaken, want dan gaan inkt en het water samenvloeien en dat is heerlijk…” Soms doet hij heel kort, dan weer wat langer over een tekening. ,,Sommige binnen een paar minuten, anderen een paar dagen.”

Rooijakkers ziet niet veel verschil in hoe het ruimtelijk en het tweedimensionaal werk tot stand komt. ,,Qua materiaal is het natuurlijk wel heel anders, maar qua energie is het hetzelfde. Het idee bepaalt waar ik mee ga werken. Met alle materialen werk ik even graag, ofschoon ik een haat-liefdeverhouding heb met hout. Daar kan ik soms flink op vloeken; dan doet het net niet wat ik wil.”

Wat steeds terugkomt in het werk van Rooijakkers is een huis, en dan de meest basale vorm van een huis: twee verticale lijntjes met een dakje erop. ,,Het huis staat ergens voor, ik weet alleen nog niet wat. Het zit al vijftien jaar in mijn werk, maar waar het nu precies voor staat…? Ik zet dat huis vaak tegenover een bootvorm. En ja, dan heb je het natuurlijk over ‘het avontuur’ tegenover ‘het vaste’. Het bootje is heel erg op reis zijn, niet zozeer ergens aankomen maar meer op reis zijn, het onbekende aangaan. En ja, een huis… Dat kan ook een oervorm zijn hè, als een oervorm van de aarde. Er zit ook altijd een deurtje en altijd een raam in het huis. Daar kun je natuurlijk ook van alles mee in symbolische zin. Als ik opsta maak ik een tekening, elke dag. Op de achterkant van de Nederlandse scheurkalender. En elke tekening is een portret met daaroverheen dat huis. Ja, het is een flinke stapel inmiddels en ooit ga ik daar nog wel eens iets mee doen.”

En de portretten zijn van wie? ,,lk denk dat het uiteindelijk allemaal zelfportretten zijn. En je weet: ook al maak je een portret van iemand anders, dan nog zit er iets van jezelf in. Overigens hoeft het niet lijken; ik probeer mezelf niet na te maken.”

 

Nieuwe galerie op Sectie C is ‘niet doorsnee’
Wie anno 2018 een galerie begint heeft lef, klopt? Karina Ruffo Leduc moet wat lachen bij die vraag: ,,Ja, daar ben ik het wel een beetje mee eens. Mijn moeder is kunstenaar en die kon nooit zelf haar werk laten zien; dat moest altijd door een ander worden gedaan. En ik heb altijd gedacht dat wanneer ik wat ouder ben, dan regel ik een plek met een heel groot raam en dan kan ik daar het werk van mijn moeder laten zien. Het was een droom, ja. Tot mijn partner tegen deze ruimte aan botste en vroeg: ‘Als we hier nu eens jouw raam bouwen?’. En dat is gebeurd. In anderhalf jaar hebben we dit gerealiseerd. Nou, mijn partner heeft het met name gedaan, ik was goed voor het schilderwerk.”

,,Ik ben niet supergoed als verkoper, maar dit is ook niet een doorsneegalerie. Iedereen moet hier binnen kunnen stappen en kunnen kijken. Je hebt hier geen masterdiploma nodig om te kunnen kijken. Je moet iets voelen, dat is belangrijk.”

Waarom Eindhoven? ,,Door de liefde. Ik woonde in Canada en mijn partner woonde in Eindhoven. En het voelt goed hier; je kunt hier van alles doen. Het is niet de meest fraaie stad, maar ik hou van dat levendige gevoel. Juist ook hier op Sectie C ervaar ik dat elke dag en dat is fantastisch. Wel jammer dat veel mensen in de stad denken dat het heel ver weg is. Als ik eraan kan bijdragen om dat weg te nemen, dan zou dat fijn zijn.”

Karina Ruffo Leduc is het inmiddels opgevallen dat Eindhoven zich eerst en vooral richt op de TDK: techniek, design en kennis. ,,Prima, maar de aandacht voor kunst blijft daardoor wat achter. Jammer, want er zijn hier veel kunstenaars, maar die zijn wat verstopt. Ik vind het daarom ook heel fijn dat in het nieuwe ateliercomplex bij Tijs kunstenaars een werkplek kunnen huren.”

Na de expo van Tijs Rooijakkers en de DDW, waar een ‘foodexperience’ de ruimte zal vullen, komt er een expositie met werk van haar moeder. ,,Ja, dan komt de droom echt uit.”

‘Spore’, tekeningen van Tijs Rooijakkers. Art Experience by KRL. Daalakkersweg 12, Eindhoven. Open: woe t/m zat van 12-17 uur. Tot 7 oktober.

Borrel en toost op 21 september van 17.00 tot 20.00 uur. Van harte welkom!