Lemniscaat, 2004
Eind-examen installatie , Den Bosch, 2004
Drie delen van de installatie, één staande spiraal, één aan de muur bevestigde horizontale witte deur en één hangend aan elkaar genaaid houten zijl lijken verbonden door een plastic racebaan die door en over de installatie heen loopt. Twee kleine niet meteen opvallende slotcar-raceautotjes rijden hier overheen. Het middelste deel dat zich boven ooghoogte bevind en waar de baan in verdwijnt om er aan de andere zijde weer uit te komen is bedrieglijk. De toeschouwer verwacht logischer wijze dat de voertuigjes los van elkaar bij het inrijden van de tunnel er aan de andere zijde weer uit komt om zijn baan te vervolgen en richt zijn oog op het uiteinde van de tunnel waar vreemd genoeg niets gebeurd, het voertuigje blijft op zijn eigen deel van de installatie is in de tunnel omgedraaid en is al weer onderweg naar zijn eigen deel. Op het houten zijl heb ik als een professor flarden van theorieën doormiddel van matrixen en afbeeldingen op speelse wijze pogingen gedaan de wereld in een systeem te proppen. Ik heb hier geprobeerd op ongedwongen wijze de bezoeker door middel van dit schouwspel deel uit te laten maken van mijn zoektocht naar de werking van en tussen geest en materie.